Kamis, 02 Oktober 2014
LARA UNTU
Ing sawijining dina Ana lan Ani tuku permen ing
sekolahan. Mergo permen iku murah lan awet yen dimaem, Ana lan Ani tuku akeh.
(muleh
sekolah mlaku mbi maem permen)
Ana :Dek, masio awake dewe permene tuku akeh ojo
langsung dimaem kabeh yo, gawe sesok-sesok maneh.
Ani :Bene to mbak seng saiki langsung dientekne
kabeh ae, sesok yen kepingin tumbas maneh.
Ana :Yo Wes dek, karepmu seng penting mbak wes
ngomongi . Yen untumu loro ojo salahne mbak.
Ani :Dungamu kok ngunu mbak? Kok elek eram.
Awake dewe lo bendino sikatan. Mosok iso loro untu?
Ana :Yo gak ngunune dek, awake dewe kudu jogo
kesehatane awake dewe.
(Ana lan Ani wes teko omah)
Ana lan Ani :Assalamualaikum bu, (ana lan ani salaman ambi ibune)
Ibu Lastri :Waalaikum salam , wes muleh nduk?
Opo kuwi neng sak’e adekmu Na? (Ani wes mlebu omah)
Ana :Permen bu, napa maleh yen
mboten permen?
Ibu Lastri :Kok gak sampean omongi ndok, yen maem
permen iku ojo akeh-akeh.
Ana :Sampun kula bejani bu, adek
mboten purun.
Ibu Lastri :Yo wes, sesok-sesok maneh yen tumbas
permen ojo akeh-akeh yooo.
Ana :Enggeh bu.
(Bengi-bengi kabeh arep turu)
Ana :Dek,
ayo sikatan.
Ani :Sikatano
wes mbak, aku wes ngantuk aku sikatan sesok isuk wae.
Ana :Karepmu dek-dek, dikandani mbak kok
gak tau kenek.
Dek,
nddunga sek yen arep turu.
Ani :Oke mbak, oyi oyi.
(Kabeh
wes podo turu jam 12 lewat Ani moro-moro nangis kelaran)
Ani :huu huu huu... mbak untuku loro
banget,aku gak kuat mbak.
(Ani
nangis sak banter-bantere sampek ibu krungu terus milu tangi pisan)
Ibu Lastri :Ya
ALLAH, nyapo sampean nduk? gak penak karo tonggo nduk bengi-bengi njerat-njerit.
Ani :Bu,
untuku loro banget.
Ana :Ngoten
niku bu, adek mboten saget dibejani, loro untu tenan bu.
Ibu Lastri :Ojo
ngunu ndok mesakne adekmu kelaran kui lo nduk.
(Ana
turu maneh , ibu mbalek ndek kamar,Ani kesirep maneh)
(Dino
wes isuk , ibu nyiapne maem gawe sarapan)
Ana :Bu,
sarapan napa?
Ibu Lastri :Iki
ndok sak enek’e. Wes mari nduk untumu?
Ani :Sampun
sudo bu.
Ibu Lastri :Alhamdulillah.
(Ana
lan Ani budal sekolah)
Ani :Aduh mbak untuku loro
Ana :Astagfirullah, loro eneh dek. Yo
wes ayo dek muleh wa , engko mbak budal
dewe. Engko tak ijinne wali kelasmu.
Ani :Ya Allah sepurane aku mbak,
aku diomongi mbak gak kenek.
Ana :Yo
saiki gak usah mikir iku dimek dek.
(Ana
lan Ani muleh)
Ana :Assalamualaikum
Ibu Lastri :Waalaikum
salam, kok muleh maneh nduk?
Ani :Untuku
loro maneh bu.
Ibu Lastri :Astagfirullah,
yo wes nduk ayo tak gowo ndek mbah Joko.
Ana :Nggeh
sampun bu, kula bidal maleh. Assalamualaikum ..
Ibu Lastri :Waalaikumsalam.
Ati-ati nduk !
Ana :Nggeh
bu.
(Ibu
lan Ani budal nggolek tombo menyang mbah Joko)
Mbah Joko :Ono
napa niki?
Ibu Lastri :Niki
mbah anak kula loro untu.
Mbah Joko :E
.. rene nduk tak tambani !
(Mbah Joko maca
jampi-jampi)
Ani :Loro mbah...!!!
Mbah Joko :Wes
bu...
Ibu Lastri :Matursuwun
mbah.
Mbah Joko :Enggeh.
Ibu Lastri :Monggo
mbah.
Mbah Joko :Enggeh
bu, monggo.
Ani :Bu,
lorone sampun sudo.
Ibu Lastri :Alhamdulillah.
(Ibu
Lastri lan Ana arepe muleh, teko dalan untune Ana loro maneh)
Ani :Aduh
bu untuku loro maneh.
Ibu Lastri :Mau
jek tas digowo menyang Mbah Joko kok jek loro nduk.
Ani :Enggeh
bu, loro banget.
Ibu Lastri :Ayo
menyang mbah Joko maneh nduk.
Ani :Enggeh
Bu.
(Ibu
Lastri lan Ani menyang mbah joko maneh)
Ibu Lastri :Mbah
jenengan niku saget napa mboten nambani anak kula.
Tasek
dugi ndalan anak kula sampun kumat maleh.
Lak
mboten saget niku terus terang mawon.
Mbah joko :He
.. he .. Ibu aneh seh ..
Nggolek tamba loro untu
menyang dukun. Nggeh mboten saget bu ..
Wayahe
niku menyang dokter. Sepuntene nggeh bu ..
Ibu Lastri :Ya
Allah enggeh mbah .. he .. he ..
Sepuntene
nggeh mbah, kula ngamok-ngamok njenengan.
Mbah joko :Enggeh
bu, kula nggeh sepuntene nggeh bu.
Niki
salam tempele wau.
Ibu Lastri :Mboten
pon mbah, njenengan simpen mawon.
Mbah Joko :Matursuwon
nggeh bu.
Ibu Lastri :Enggeh
sami-sami mbah.
Monggo
!!!
Mbah Joko :Enngeh
monggo bu.
Ibu Lastri :Yo
wes ayo menyang Dokter Sugeng wae.
Ani :Enggeh
pun bu, mboten kuat kula.
(Ibu
Lastri lan Ani menyang Dokter Sugeng)
Dokter Sugeng :Wonten
napa niki bu?
Ibu Lastri :Niki
pak anak kula loro untu.
Dokter Sugeng :Sampun
pirang dinten bu?
Ibu Lastri :Tasik
wingi pak.
Dokter Sugeng :Nggeh
pun kula priksa ne bu.
(Ani
diperiksa pak dokter)
Dokter Sugeng :Sampun
bu.
Ibu Lastri :Piye
pak keadaane anak kula?
Dokter Sugeng :Anak panjenengan mboten napa-napa kok
bu, hindari maem seng legi-legi, kaya tha permen lan coklat. Niki obate bu,
diminum sedino kaping 3 sawise maem.
Ibu Lastri :Nggeh
pun matursuwun pak dokter.
Dokter Sugeng :Enggeh
sami-sami.
Ibu Lastri :Monggo
pak.
Dokter Sugeng :Nggeh
bu.
(Sawise digowo menyang dokter Sugeng Ani wes gak loro maneh)
